Mohammad Habeeb anbefaler syrisk poesi
Abu al-'Ala al-Ma'ari
Abu al-'Ala al-Ma'ari (født i 973 e.Kr) er en av de mest kjente syriske poeter. Han var en fritenker og kontroversiell rasjonalist som kritiserte religiøse dogmer:
1
Ditt sinn er den eneste imam (لا إمام سوى العقل مشيرا )
2
To typer mennesker (اثنان أهل الأرض)
Den ene har et sinn men uten religion (ذو عقــلٍ بلا ديــن)
Den andre er religiøs men uten sinn (وآخر ديِّنٌ لا عقل لهْ)
Han hadde en asketisk livsstil, men trodde at Guds godhet må fordeles likt til alle.
Om jeg ble gitt en evighet (ولو أنّي حُبِيتُ الخُلْدَ فَرْداً)
ville jeg ikke like det uten de andre (لمَا أحبَبْتُ بالخُلْدِ انفِرادا)
Jeg liker ikke at det regner på meg (فلا هَطَلَتْ عَلَيّ ولا بأرْضي)
hvis det ikke regner på de andre (سَحائبُ ليسَ تنْتَظِمُ البِلادا)
Nizar Qabani
Nizar Qabani (1923 - 1998) er en legendarisk syrisk poet, og et kulturelt fenomen. Han er den første moderne dikteren til å skrive kjærlighetsdikt og bryte tabuene i et enkelt og vakkert språk som fascinerte alle generasjoner:
Min kjæreste spør meg: (تسألني حبيبتي)
"Hva er forskjellen mellom meg og himmelen?" (ما الفرق ما بيني وما بين السما ؟)
Forskjellen, min kjæreste, (الفرق ما بينكما)
er det at når du ler, (أنك إن ضحكت يا حبيبتي)
glemmer jeg himmelen. (أنسى السماء)
Han skrev også politisk poesi:
Et land pakker sine kofferter (بلادٌ تٌعِدُ حقائبها للرحيل)
Der er ingen perrong (وليس هناك رصيف)
Der er ikke noe tog (وليس هناك قطار)
Et land(بلادٌ)
styres av skoene (بكعبِ الحذاءِ تُدار)
Der er ingen vismann (فلا من حكيم )
ingen profet (ولا من نبي)
eller hellig bok (ولا من كتاب)
Et land … (بلاد)
Folket er som fluer... (بها الشعب يأخذ شكل الذباب)
Et land (بلادٌ)
hvor pistolen styrer dialogens anliggender (يدير فيها المسدس شؤون الحوار)
Et land begrenset av frykt, (بلادٌ يُسيِّجها الخوف)
der arabismen blir en straff (حيثُ العروبة تغدو عقاباً)
prostitusjon blir renhet (وحيث الدعارة تصبح طُهراً)
og nederlag blir seier (وحيث الهزيمة تغدو انتصار)
Colette Khoury
Colett Khoury (1931-) er en pioner innen arabisk feminisme. På 1950-tallet skrev hun om menn og deres egoisme. Hun beskrev også sitt forsøk på å finne frelse i kjærligheten.
Kjærlighet er den sykdommen (الحب، هذا الداء)
som gjør at tungen stammer (الذي يجعل اللسان يتلعثم)
lemmer fryser (والأطراف تثلج)
og svelget faller ned (والغصة تنزلق)
fra halsen til brystet, (من الحنجرة إلى الصدر)
og drar hjertet med seg, (فتجرف القلب معها)
kaster det ned i tarmene (ليستقر في الأحشاء في شبه إغماء)
bevisstløst og med åndenød (يقطع الأنفاس)
Kjærlighet er den fantastiske tingen, (الحب هذا الأمر العجيب)
som gjør at sjelen flyter over universet, (الذي يجعل النفس تفيض على الكون بأكمله)
og samler hele universet i én mann (ويحصر الكون بأكمله في شخص الحبيب)
Khoury forsøkte å fordype seg i den kvinnelige psyken, og forsvare kvinners rett til å elske:
Jeg vil at en mann elsker meg (أريد رجلا يحبني)
selv om han kjenner at jeg ikke er (وهو يعلم أن)
den vakreste eller smarteste jenta (الكثيرات أجمل مني وأذكى مني)
Min kjæreste vil elske meg fordi (رجلا يحبني لأن)
mitt selv oppløses i hans selv (روحي امتزجت وروحه،)
mine tanker passer til hans tanker (ولأن أفكاري طابقت أفكاره)
og ikke bare (ولا أريد رجلا يحبني)
fordi jeg er den beste (لأنه اكتشف أنني أحسن من غيري)
sammenlignet med de andre (بعد وضعي بالميزان)